Yfirkeyrsla

Jæja þá eru tæpir 2 mánuðir búnar af þessu skólaári og fátt um fréttir af þeim vígstöðum.  Skólahald er jú með eðlilegum hætti að sögn þeirra sem fjalla um og ráða þeim málum.  Ég hef ekkert skrifað því þegar heim er komið er allt bensín búið, hugurinn tómur og fátt annað kemst að hjá mér en heitt bað, róleg tónlist og notalegt rúm.  Þannig held ég að sé um marga kennara um þessar mundir.  Þetta eðlilega ástand er þreytandi til lengdar og varla getur það talist eðlilegt.  Allir sem vettlingi gátu valdi tóku að sér fleiri tíma og fleiri nemendur og eitthvað verður undan að láta.  Það sem lætur undan er heilsa, bæði líkamleg og andleg hjá kennurum og bætast þá forföll ofan á aukatímana sem við samþykktum í upphafi skólaárs.  Nemendur fara ekki varhluta af ástandinu og eru agamál fleiri þegar svona árar. Þá bætist við auka fundir með foreldrum þeirra barna sem eiga erfiða daga ásamt því að sækja kennarafundi, deildarfundi, teymisfundi, námsskrárfundi og öll þau námskeið sem við verðum eða óskum eftir að taka. 

En þrátt fyrir þetta finnst mér gaman í vinnunni, ég held það sé vegna þess að ég veit aldrei hvað dagurinn ber í skauti sér og ég er innan um svo skemmtilegt fólk allan daginn.

Lifið heil

Rósa þreytta

Athugasemdir

[Þorgerður Laufey Diðriksdóttir, 11.10.2007 kl. 18:33]

Heldur skemmtunin í þér lífinu?

[Rósa Harðardóttir, 11.10.2007 kl. 23:29]

Nei Þorgerður það er nú heila málið.  Ég ét víst ekki þessa skemmtun enda hef ég aldrei legið á liði mínu í kjarabaráttu en málið er bara að ég fæ ekki hina með mér.  En það er kannski  það sem er vandinn stór hluti af kennarastéttinni eru konur sem þurfa ekki að lifa á þessum launum því þær hafa góða "fyrirvinnu" og gleyma því að þær séu einstaklingar.

[Þorgerður Laufey Diðriksdóttir, 12.10.2007 kl. 18:20]

Við skulum samt ekki gleyma því að kennarar hafa þurft að berjast fyrir réttindum sínum og launum. Þá hefur samtakamáttur kennara komið í ljós.

Núna hins vegar eru margir stríðsþreyttir og vonlausir um að barátta skili þeim einhverju. Þeir eru að leggja inn uppsagnarbréfin sín.

Það er sorglegt.

[Þorgerður Laufey Diðriksdóttir, 12.10.2007 kl. 18:42]

Ég vil þó bæta því við að ég er hjartanlega sammála þér í því að við megum ekki missa sjónar af markmiðum okkar.

Nemendur eru okkur skemmtun og gleði.

Þeir hins vegar ráða ekki launakjörum okkar hvorki þeir né foreldrar þeirra, það gera hins vegar stjórnmálamenn.

Við verðum að láta þá vita af ástandinu í grunnskólunum, aðeins þannig geta þeir brugðist við skólastarfi til heilla.

[Rósa Harðardóttir, 12.10.2007 kl. 19:58]

Já Þorgerður það er einmitt það sem við þurfum að gera.  En hver ætlar að taka það að sér? Ég eða þú? Ég held að þarna þurfi að koma til samstaða kennara á öðrum vettvangi en í verkfalli.  Við þurfum að grípa til aðgerða núna.  Ekki eftir mánuð eða eftir áramót heldur í dag.