Komin heim

Já það er gott að vera komin heim því þar er best.  Ferðin var löng, skemmtileg, erfið og lærdómsrík.  Það sem við sjáum alltaf þegar við förum til útlanda í skólaheimsóknir er það hvað við erum að gera góða hluti hér heima, við verðum að vera ánægð með það sem við erum að gera og kunna að meta þann aðbúnað sem við búum við.  Við sáum margar spennandi hluti og margt var það sem kom okkur á óvart.  Í þessum skóla í Portúgal sem við dvöldum sem mest voru nemendur á aldrinum 10 til 15 ára bæði fatlaðir og ófatlaðir.  Á sýningunni í upphafi heimsóknarinnar var búið að koma fyrir lítilli vefmyndavél því einn nemandi skólans var mikið veikur heima, var rúmliggjandi með súrefni.  Hann fékk að fylgjast með þessum merka atburði þ.e að svona margir gestir frá ýmsum löndum væru í heimsókn.  Þetta fannst mér ákaflega fallegt og þarf ekki mikla fyrirhöfn.  Annað sem við tókum eftir sem fékk okkur til að hugsa var efnisnotkun.  Verkgreinarnar voru kenndar saman þ.e. myndlist, textíl og smíði.  Ekki var til neinn peningur til efniskaup og þurftu kennararnir að finna leiðir til þess að endurvinna.  Börnin notuðu ávaxtakassa úr tré sem efni í smíðagripi.  Þetta mundu við ekki bjóða upp á en þarna eru slegnar tvær flugur, búnir til fallegir hlutir og endurvinnsla kennd ásamt þeirri hugsun að bera virðingu fyrir umhverfi sínu og verðmætum. Nú á tímum þrenginga þurfum við að staldra við og skoða verðmæti.

Lifið heil

Rósa glaða

Jón bráðum allur

 

Eftir fundinn á fimmtudaginn var farið í kynnisferð um sveitir Fundao.  Upp í rútu fórum við eftir vondan hádegismat og keyrðum um.  Veðrið var gott og sólin skein.  Við skoðuðum kirkjur og kastala.  Við fórum einnig í að styttu ......... sem var landkönnuður og fann Brasilíu.  Það fannst mér sérlega gaman.  Í lok ferðarinnar var farið í súpermarkað til þess að kaupa okkur osta og púrtvín.  Þegar við komum aftur á hótelið var klukkan um 7 og við höfðum hvorki fengið vott né þurrt allan daginn.  En við áttum að mæta í kvöldverð um hálf átta.  Í þetta sinn var farið með okkur í næsta þorp á lítið veitingarhús í heimahúsi.  Við biðum spenntar eftir matnum og hvað haldið þið að við höfum fengið að borða.  Jú saltfiskur var það með kartöflum og hvítri sósu.  Nema Jóhanna hefðardama hún fékk svínasteik.  Eftir matinn kom þorpsbandið og lék fyrir okkur mörg hress lög sem flest voru eins,  við dönsuðum til  11 og fórum þá heim í háttinn, erfiður dagur  framundan.

 

Föstudagurinn 21. Nóvember

Við byrjuðum á fundi um verkefnið.  Fórum yfir hvað væri fram undan og það var margt sem kom okkur á óvart.  Þau voru með nokkuð aðrar hugmyndir en við og margir hverjir voru illa skipulaðir.  Við höfðum gert allt sem átti að gera og ég held að við höfum skilið of mikið.  En okkur fannst þetta ganga allt svo hægt.  Við viljum alltaf gera hlutina strax og klára en þau voru ekki á sama máli.  Sumir sögðu ekkert og veit ekki hvort þau hafa skilið nokkuð.  Gaman verður að sjá þessa útkomu.  Ítalirnir voru með svipaðan skilning á þessu og við. Sú sem stjórnar þessum fundi var ekki búin að hugsa vel um hvernig þetta ætti að vera.  Við unnum saman í orðalistanum og það urðu heitar umræður.  Sum orð var ekki hægt að setja inn því hin löndin áttu ekki orð yfir þau eins og t.d jökull og systkin. Þetta var bara fyndið því þarna voru töluð mörg tungumál og maður var alveg ruglaður.  Bettý sú ítalska vildi gera þetta á annan hátt en sú sem stjórnaði og að ítölskum sið gaf hún sig ekki, reifst og skammaðist  bæði á ensku og ítölsku.  Sá ungi tyrkneski reyndi að hjálpa til og allt fór til andskotans.  Vitið þið kannski hvað boar þýðir?  Þetta var svolítið erfitt þar sem nemendur sem eiga að vinna þetta eru á mjög misjöfnum aldri.  Allt frá 5 ára til til 15 ára.  Sú ítalska vildi tengja orðalistann við hefðir í hverju landi en ekki bara orð út í bláinn.  Hún vildi fara mun dýpra í verkefnið sem ég skildi mjög vel þar sem hún kennir 15 ára nemendum.  Og vegna þess að við vorum komin alla leið til Fundao til að ræða það um það hvort við settum mjólk eða kött á orðalistann.  Ítalir eru yndislegir, þeir er ákafir, blóðheitir og málefnalegir. Hendurnar óspart notaðar og á tímabili átti ég von á handalögmáli. Eistneski skólastjórinn var svo sú sem skakkaði leikinn, stoppaði þá ítölsku og sá tyrkneski kom með málamyndun. Listanum var úthlutað og Jóhönnu var slétt sama um hvað við fengjum því hún sagði að börn gætu teiknað allt.  Svo við fengum tíma og manneskjur.

Meira seinna því nú erum við gjörsamlega uppgefnar og þó ég eigi eftir að skrifa restina af deginum þá hef ég ekki neinn tíma.

LIfið heil Rósa

Meira af Jóni

 

Jæja þá ætla ég að segja ykkur aðeins frá þessari skemmtilegu ferð.  Héðan frá Portúgal er allt gott að frétta.  Við höfum kynnst mörgum skemmtilegum kennurum frá Portúgal, Ítalíu, Litháen, Eistlandi og ekki síst frá Tyrklandi.  Mest allur tími okkur fer í að bíða, bíða eftir hinu og þessu.  En oft höfum við þurft að bíða eftir Tyrkjunum því þeir þurfa að biðja nokkrum sinnum á dag og þá er allt sett á hold.  Skólinn sem við erum í samstafi við hér í Fundao er fyrir börn á aldrinum 10 til 15 ára, síðan tekur leikskólinn þátt í þessu líka og þar eru börn á aldrinum 3 til 6 ára.  Þegar ég skrifa þetta er ég stödd á fundi þar sem við eigum að kynna skólana okkar.  Það sem kemur okkur mest á óvart er hve margir tala ekki ensku.  Hér eru nokkrir í þessu verkefni sem eru algjörlega ótalandi á ensku.  Fyrir þá sem ekki þekkja þetta verkefni þá áttum við að koma með 5 brúður að heiman.  Brúðustrákinn Jón sem ætlar að ferðast um Evrópu og hitta nýja vini.  Við létum nemendur í 6. Og 7. Bekk búa til þessar brúður  sem við ætlum að gefa þessum þátttakendum.  Einhverjir hafa misskilið leiðbeiningar stjórnandans og vildu ekki gefa okkur eða komu aðeins með eina.  Það voru bara við og stjórnandinn sem gáfum brúður.

Það er margt sem kemur á óvart í þessum kynningum hinna.  Nú er sá Tyrkneski að kynna og hann er enskukennari við einkaskóla.  Skólinn er svakalega vel búinn, þetta er eins og 5 stjörnu hótel enda virðast þeir geta hækkað skólagjöld eftir þörfum. Skólagjöldin eru rúmlega 500.000 á ári sem er mikið miðað við að kennarinn er með 140.000 á mánuði miðað við núverandi gengi evrunnar.  Þeir eru alltaf með 4 til 5 nemendur sem eru á skólastyrk og koma frá fátækum heimilum.  Þeir eru með dýragarð í skólanum með fjölda dýra.  Þeir enduðu kynninguna sína á því að gefa okkur gjafir eins og fána og gúmmelaði. 

Eins og ég sagði hér að framan áttum við að koma með kynningu um  skólann okkar, glærukynningu.  Einhverjir hinna misskildu þetta og hér sitjum við á landkynningum.  Við gerðum auðvitað eins og okkur var sagt og gerðum einfalda skólakynningu.  Við vitum hvað margir búa í Tyrklandi, hvernig skólinn þróaðist í Eistlandi og hvernig grænar grundir Litháen  eru.

Það sem kom okkur á óvart  hjá þeim frá Litháen var að í skólanum þeirra eru starfrækt brúðuleikhús og hefur verið það í 11 ár.  Þau taka þátt í samkeppnum og sýna víða. Kennararnir í skólanum sjá um lengda viðveru og þar eru starfræktir margir klúbbar. 

Ítalirnir eru yndislegir, lifandi og tala með öllum líkamanum.  Þeir kenna í gagnfræðaskóla í miðborg Flórens í gömlu hús frá nítjándu öld.  Brúðurnar þeirra voru bara tuskudúkkur sem þau vildu ekki gefa okkur hinum.  Mikið er lagt upp úr bóklegu námi og verkgreinar ekki hátt skrifaðar sem kom mér á óvart.

Í þessum Portúgalska skóla eru haldnar, lestrarkeppnir, ritgerðarkeppnir, tungumálakeppnir, stafsetningarkeppni.  Þeir eru með einn bekk fyrir fatlaða nemendur sem við áttum að fá að heimsækja en ekki vannst tími til þess.  Þau bökuðu hins vegar pönnukökur fyrir okkur en þau eru þau einu í skólanum sem fá að fara í heimilisfræði.

Í kaffitímanum gátum við smakkað á litlum kökum frá Portúgal, Tyrkirnir komu með hnetur og hlaup, Litháen kom með líkjör við vorum svo heppnar að hafa keypt nokkrar litlar Brennivínsflöskur og settum þær á borið og vöktu þær mikla lukku.

 

Meira á morgun

Lifið heil

Rósa

Af Joni og vinum hans

Sma frettir af okkur hedan fra Portuga.  Nu erum vid staddar i Fjallaborginni Fundao sem er ekki langt fra landamaerum Spanar.  Her er frekar kalt og hlyrabolirnir liggja i toskunni.  Thetta er skemmtilegur hopur sem vid erum med fra Portugal, Tyrklandi, italy, Eistlandi og Lithaen.  Erum nu i skolanum og fengum mjog godar mottokur, krakkarnir sungu fyrir okkur og hofdu unnid verkefni um londin.  Eg set vonandi myndir fra thvi.  En nu erum vid ad fara a fund svo eg skrifa meira seinna.

Lifid heil

Rosa a hlyrabol

Jón og vinir hans

Í fyrramálið held ég til Portúgals ásamt þeim Hlíf og Jóhönnu Þórunni samstarfskonum mínum.  Við erum að fara á fund í sambandi við Comeníusarverkefni sem við tökum þátt í.  Verkefni ber yfirskriftina Johnny and his seven friends.  Fundurinn verður haldin í Fundao sem er lítil borg í miðju landinu.  Við byrjum á því að fljúga til London og síðan til Lissabon.  Ég ætla mér að senda inn fréttir hér á vefnum ykkur hinum til fróðleiks og upplýsingar.  Segja ykkur hvað við sjáum merkilegt og hvernig gengur. 

Þangað til getið þið lesið um verkefnið á þessum tengli. 

Lifið heil

Rósa rúsína