Betra seint en aldrei

Ég hef ekki bloggað síðan í júlí og fyrir því liggja nokkrar ástæður sem ég ætla ekki að ræða hér.  En í kvöld datt mér í hug að kíkja inn á bloggið og viti menn, þetta er hættulegt, var klukkuð, sá það fyrir tilviljun.  Ég skorast aldrei undan og hér eru svörin mín:

 4 Störf  Deildarstjóri - Kennari - afgreiðsludama - bankamær

4 bíómyndir - Women - sex in the city - Little miss sunshine - 

4 staðir sem ég hef búið á: Skógarás- Rauðarástígur- Sauðárkrókur - Efstasund

4 sjónvarpsþættir  Svartir englar - sex in the city - Taggart og allir breskir spennuþættir

4 staðir í fríum - Tenerife - Danmörk - Krít - Úlfljótsvatn

4 netsíður - Þær sem ég nota mest eru: Korpuskoli.is, facebook.com, Hi.is Fylkir.net

4 matarkyns - kjúklingur - humar - naut og ítalskt

4 uppáhaldsstaðir á Íslandi - Þórsmörk - Jafnaskarðsskógur - Straumnes - Austurland

4 óskir - Að jafvægi komist á líf okkar allra, að börnin í minni fjölskyldu komist yfir alla sína erfiðleika - fleiri óskir hef ég nú ekki.

4 bloggvinir sem ég klukka: arndis, karius,lindaosk og kerlings

 Lifið heil

Rósa 

 

 

Nóg af venjulegum mönnum til...

....sagði Sigmar Maríusson, gullsmiður og stórvinur Stórvals þegar hann var spurður hvort Stórval hefði ekki komið fólki fyrir sjónir sem hálfgerður furðufugl.  jú sem betur fer því nóg er af venjulegum mönnum og gott að einn og einn sé svona. Sigmar talaði fallega og af virðingu um þennan merkilega mann og vekur okkur til umhugsunar um hve dýrmætt er að bera virðingu fyrir öðrum eins og þeir eru.  Ekki að reyna breyta fólki og steypa öllum í sama form.  Þetta þurfum við sem vinnum með börnum að hafa í huga á hverjum degi.

Hér getið þið hlustað á viðtalið. 

Lifið heil

Rósa á róandi 

Gott en ekki nóg

Það er þörf á því að sporna við offitu barna og unglinga með breyttu matarræði en það er ekki nóg.  Við þurfum að hvetja börn og unglinga til að hreyfa sig meira og gera hreyfingu aðgengilegri.  Í þeim hraða sem ríkir í þjóðfélaginu þá er oft erfitt að koma hreyfingu barna fyrir. Of mörg börn eyða of miklum tíma fyrir fram tölvur og sjónvarpið.  Flest börn fá 2 leikfimitíma á viku yfir vetrartímann og ekkert meira, það er ekki nóg. Nú þegar skóladagurinn er orðin þetta langur þá er það einkennilegt að vægi íþrótta sé ekki meira en þegar ég var að byrja í skóla, 80 mín í leikfimi á viku og 30 mín í sund hálfan veturinn.  Margir foreldra "nenna" ekki að koma ungum börnum sínum íþróttir eftir skóla enda ekki nema von ef "vinnutími" barna er frá 8 til 5.  Yngri nemendur ættu að hafa kost á því að stunda íþróttir á þessu tímabili.  En við verðum líka að halda þeim í íþróttum og þar þurfa íþróttafélögin að vinna markvissara starf, reyna að halda í fleiri en þá sem gætu skilað hagnaði. Síðan er það unga fólkið. Ef við náum árangri með börnin þá skilar þetta sér þegar fram líða stundir.  Nú í sumar hef ég farið nokkrum sinnum í sund og ég á bara ekki til orð.  Í sundlaugunum er of mikið af ungum stúlkum frá svona 16 til 26 sem eru spikfeitar.  Ég sjálf er nú ekkert of grönn en þetta er of mikið af því góða og miklu fleiri en fyrir svona 10 árum.

Lifið heil

Rósa í leikfimi 

 

Reynt að sporna við offitu barna

Sóley Sóley

Jæja þá er ég búin að fara í hina árlegu sumarferð í Sveitabúðina Sóley. Sveitabúðin Sóley er við bæinn Tungu í Gaulverjabæjarhreppi. Í gamla bílskúrnum við íbúðarhúsið er  búið að koma upp lítilli búð, að danskri fyrirmynd.  Þangað fara vinkonur mínar nokkrum sinnum á ári til að verlsa eitthvað fallegt, nóg er af því.  Í gær vorum við 6 sem lögðum í langferð í langferðarbíl.  Komum við á Selfossi í voða fallegri búð sem heitir Snúður og Snælda.  Upp í bíl aftur og austur til Sóleyjar.  Sóley tók á móti okkur á hlaðinu, hafði átt von á okkur.  Þegar við vorum búnar  með stutta yfirferð kom Björgvin maðurinn hennar með léttar veitingar, það er ekki að spyrja að því.  Við versluðum eitthvað smálegt og fengum auðvitað afbragðs þjónustu. Á heimleið er vaninn að stoppa og seðja sárasta hungrið og stefna tekin á Þrastarlund, þar var nú ekkert spennandi í boði fyrir dömur eins og okkur, aðeins kótelettur og sveittir hamborgarar og nú voru góð ráð dýr.  Af því að við vorum ekkert svo svangar tókum við smá útúrdúr og fórum að Álftavatni. Þar hafði ein okkar dvalið lengi sem barn og vildi endilega sýna okkur litla húsið hennar ömmu Díu.  Þarna langt inn í kjarri fundum við þetta litla gamla hús sem lítið sem ekkert hafði verið breytt síðan fyrir stríð ef ég man rétt.  Víð kíktum á gluggana og það mátti heyra upphrópanir eins oh, vá og æði.  Rétt hjá var lítil sandvík og þurfti Lilla aðeins að bleyta tærnar eins og hún gerði þegar hún var minni.  Nú vorum við svangar og leitin hélt áfram.  Ég ætla ekkert að segja ykkur hvar við enduðum því ég mæli ekkert sérstaklega með þeim stað.  En ég mæli með ferð í Sveitabúðin Sóley ef þið hafið gaman að fallegum hlutum og skemmtilegu framtaki.

Lifið heil

Rósa í sumarfríi

 

Dagurinn runninn upp.....

......sem búið er að bíða eftir í heilt ár.  Unglingurinn er farinn.  Það var reyndar hann sem er búinn að bíða í heilt ár ekki ég.  Í dag fór hann til Spánar með félögum sínum í fótboltanum að taka þátt í Costa Blanca cup.    Búið er að safna í heilt ár og láta sig dreyma mikið lengur.  Loksins komið að þessu.  Mikið held ég að þetta verði skemmtileg ferð en erfitt verður að spila fótbolta í þessum hita og hann sem er með innbyggt termo án kælingar í kroppnum á sér.

Minnihluti í meirihluta

Eins og þið vitið sem lesið hafa bloggið mitt þá hef ég áhuga á menntamálum og les gjarnan fundargerðir Menntaráðs Reykjavíkur.  Nú bíð ég spennt efir því hvað var rætt á fundinum í dag.  En  þá voru fulltrúar minnihlutans í menntaráði Reykjavíkur  í meirihluta á fundi ráðsins.Margrét Sverrisdóttir varaborgarfulltrúi og nefndarmaður í menntaráði vildi kenna slæmum starfsanda í meirihlutanum um þessa slöku mætingu.  Ekki er ég viss um það sé rétt  þótt freistandi sé að trúa því.  En ef svo er þá finnst mér þetta vera óvirðing við málaflokkinn og kjósendur.  Hitt er kannski réttara að nefndarmenn hafi einfaldlega verið í fríum, júlí er enn aðal sumarleyfismánuðurinn. En Það eru jú varanefndarmenn og vonandi hefur ekki gleymst að hringja í þá. En svo er spurning hvort ekki hafi mátt gefa sumarfrí í þessu eins og öðru.  Hvað var rætt veit ég ekki en fundargerðin kemur vonandi næstu daga. Júlíus Vífill Ingvarsson, formaður menntaráðs, og Marta Guðjónsdóttir mættu á fundinn fyrir meirihlutann.Oddný Sturludóttir, Helga Björg Ragnarsdóttir og Margrét Sverrisdóttir sátu fundinn fyrir minnihlutann.

Lifið heil

Rósa í minni.......

Nýtt líf

Þegar unglingurinn var farinn í vinnu í morgun þá ákvað ég að skríða aftur upp í, hef ekki gert þetta lengi.  Um 9:02 vaknaði ég við  hljóð úr símanum á náttborðinu. Sms frá Önnu vinkonu minni sem sagði mér að komið væri að fæðingu.  Ég hentist á fætur, í sturtu, tannburstaði mig og var komin til hennar um kl. 9:20.  Þá voru 2 hvolpar fæddir.  Sá fyrsti hafði fæðst um 4:30 og því miður dáinn. Það var merkilegt hvernig tíkin tók því. Hún tók hana í kjaftinn og fór með hana út, þar sem hún gróf hana í holu sem hún hafði grafið daginn áður.  Næsti hvolpur kom um 8:30 og átti hún hann úti á grasi.  Þegar ég kom var Snotra orðin þreytt og virtist eiga erfitt með þetta allt.  Um 12:10 kom svo þriðji hvolpurinn og fæddi hún hann líka úti á grasi, ég ætla að eiga hann, finnst ég eiga eitthvað í honum. Um 13:40 kom sá fjórði án þess að við yrðum þess varar.  Eftir það biðum við nokkuð lengi og áttum von á einum í viðbót en ekki var hann komin þegar ég yfirgaf yfirsetuna um kl. 17:20.  Þetta var gaman og ný upplifun fyrir mig, ég hef ekkert séð fæðast síðan ég var í skólaferðalagi í 5.bekk, en þá sá ég kálf fæðast á Hvammi.  Mínar fæðingar eru ekki taldar með ég horfði ekki á þær.  Þetta er alltaf jafn mikið undur.

Lifið heil

Rósa yfirsetukona 

Litla stúlkan með vettlingana

Að vera boðin eða ekki í afmæli er stór mál.  Margir foreldrafundir hafa farið í það á liðnum árum að ræða um reglur í þessu sambandi, hverjum á að bjóða, hvað á að gefa osfrv. Fyrir mig er þetta einfalt, ef bjóða á öllum bekknum, drengjahópnum eða stúlknahópnum þá má dreifa boðsmiðum í skólanum.  Af hverju ætti skólinn að vera vettvangur til dreifinga. Er ekki bara fínt að mamma eða pabbi fari með barninu og afhendi miðana eða hringi í viðkomandi foreldra, þannig myndast tengsl sem eru mikilvæg.  Auðvitað eiga foreldra að standa vörð um að enginn sé skilinn út undan á hátíðarstundum.  Margir foreldra útbúa síðan boðskort og láta afmælisbarnið fara með í skólann, barnið tekur  miðana flokkar þá sjálfur og afhendir þeim sem það langar að fá í afmælið.  Þau eru ung þegar þau byrjað á þessu. Sumum foreldrum finnst allt í lagi að skilja einn eða tvo út undan, þeir eru kannski leiðinlegir eða alltaf með læti. Þetta er sagan endalausa á hverju hausti og sumir eru bara heppnir að vera fæddir í júlí. En ein afmælissaga að lokum.  Þegar ég var 8 ára þá átti stelpa í mínum bekk afmæli.  Ég var á þessum tíma afmælisfíkill. Mér var ekki boðið og það þoldi ég illa.  Ég vildi helst komast í allar afmælisveislur og ég sat alltaf manna lengst.  Nú voru góð ráð dýr, hvað átti ég að taka til bragðs til þess að komast í veisluna.  Ég fór heim og spurði mömmu hvort ég ætti ekki að fara selja vettlinga fyrir ömmu, en það gerði ég stundum en bara tilneydd.  Mamma var hissa og glöð og sendi mig út með vettlinga í poka.  Ég fór beina leið heim til bekkjarsystur minnar og bankaði, mamma hennar kom til dyra og ég bauð vettlinga til sölu.  Hún var nú bara hissa á því að sjá mig þarna spurði mig hvort ég vildi ekki koma inn.  Ég lét ekki selja mér það 2svar, hentist heim skipti um föt, náði í 50 kall og í afmælið.

Til hamingju með daginn Sigrún

Lifið heil

Rósa afmælisfíkill 

Barnaafmæli veldur uppnámi í Svíþjóð

Ég er listakona!

Í gær þegar degi tók að halla gerði ég mér grein fyrir að listin fyrir sumarið væri ekki kominn upp á ísskáp. Ég er nefnilega listakona.  Ég geri lista yfir allt mögulegt. Ég skrifa lista yfir þær bækur sem ég les, yfir það sem ég ætla að versla í búðinni, hvað ég gef hverjum í jólagjöf, hvað ég ætla að gera í vinnunni í dag og svo mætti lengi telja.  Ég strika svo yfir jafnóðum og verki er lokið.  Ég byrjaði á þessu þegar ég var unglingur.  Ég man eitt árið gerði ég lista yfir allar þær bækur sem ég las frá 1. janúar til loks árs og urðu þær 370, verst þykir mér að hafa hent listanum.  Þegar skólasystur mínar byrjuðu að eiga börn upp úr 16 ára aldri þá skráði ég niður nafn móður, barns og ár.  Um daginn hitti ég svo eina þeirra sem átti barn um tvítugt og flutti út á land.  Hún var með ungum manni, þegar ég hafði heilsað henni sneri ég mér að unga manninum og sagði "þú hlýtur að vera Hlynur". Ég mundi að ég hefði skrifað það hjá mér fyrir 23 árum síðan. Þau litu á mig í forundran og héldu sitt. En listinn sem ég skrifa þegar ég fer í sumarfrí er eins á hverju ári, hann er hengdur upp á ísskáp og er þar nokkuð lengi.  Það versta við hann er að það er lítið strikað út af honum. Hér er listinn í ár:

• fara í garðinn (2svar)
• taka til í skápum
• fara í Sorpu (ef það verður farið í skápana
• klára peysuna ( það er tími til kominn, 6 ár síðan byrjað var)
• Steikja kleinur (ef það rignir)
• heimsækja GSM
• taka til í bílskúr
• ganga á Esjuna
• hjóla í bæinn
• skipuleggja næsta vetur
• halda boð

Það er kannski ekkert skrítið að ekki sé strikað yfir nema fátt á hverju sumri, hver nennir að eyða sumrinu í skápunum.

Lifið heil

Rósa 

Kraftaverkakennarar

Skólavarðan, málgagn Kennarasambands Íslands kom inn um lúguna hjá mér rétt fyrir helgi.  Að venju eru margar góðar greinar í blaðinu og mig langar að vekja athygli á einni þeirra.  Þetta er grein með yfirskriftinni - Þetta má ekki verða betra- ekki fyrir þennan pening - og er eftir Gylfa Jón Gylfason yfirsálfræðing á Fræðsluskrifstofu Reykjanesbæjar. Í greininni hugsar Gylfi Jón til baka og rifjar upp sína skólagöngu í barnaskóla og ber  saman við það sem er að gerast í skólum í dag.  Hann talar með virðingu um Siggu sem kenndi honum, um andrúmsloftið, umhverfið og kennsluhættina.  Gylfi Jón á oft erindi inn í kennslustofur í dag og segir að þó markmiðin séu þau sömu hefur allt annað breyst. Það er erfiðara að halda uppi aga, það tekur lengri tíma að ávinna sér virðingu, nemendur leyfa sér meira en þeir gerðu hér áður. Margir nemendur upplifa það sem afskiptasemi af hálfu kennara að ætlast til að þeir hlýði og fá stuðning frá foreldrum. Starf kennarans hefur breyst gríðarlega á undanförnum áratugum um leið og breytingar hafa orðið í þjóðfélaginu.  Það er erfiðara að vera kennari en áður.  Gylfi Jón telur að þær eðlisbreytingar sem orðið hafa á stafi kennarans hafi enn ekki verið nægilega metnar til launa. Margir kennara vinni  kraftaverk á of  lágum launum.  Þetta er góð grein sem ég hvet ykkur til að lesa.  Ég vildi gjarnan sjá þessa grein í Mogganum því hún á erindi til allra ekki bara kennara.

Hér má nálgast greinina.

 

Lifið heil

Rósa